و دیگر از شعراى رسول خدا؛ ابو قیس است، هو صبرة بن ابى انس بن مالک بن عدىّ بن عامر بن غنم بن عدىّ بن النّجار است در جاهلیت به پاکى طینت و حسن طویت از عبادت اوثان و اصنام کناره جست، و از جنابت غسل همىکرد، آنگاه دین نصارى گرفت و از پس چندى به حضرت رسول آمده ایمان آورد. و در جاهلیت نیز شعر نیکو مىگفت و خداوند را بزرگ مىشمرد و این اشعار از اوست:
یقول ابو قیس و اصبح ناصحا
الا ما استطعتم من وصاتى فافعلوا
و اوصیکم بالله و البرّ و التّقى
و اعراضکم و البرّ بالله اوّل
و ان فاق سادات فلا تحسدوهم
و ان کنتم اهل الرّئاسة فاعدلوا
و ان نزلت احدى الدّواهى مفرّکم
فانفسکم دون العشیرة فاجعلوا
و ان ناب غرم فادح فارتقوا بهم
و ما حملوکم فى الملمّات فاحملوا
و نیز از اشعار اوست:
یا بنىّ الارحام لا تقطعوها
و صلوها قصیرة من طوال
سبّحوا لله شرق و صباح
طلعت شمسه و کلّ هلال
عالم السرّ و البیان لدینا
لیس ما قال ربّنا بضلال
و اتّقوا الله فى ضعاف الیتامى
و بما یستحل غیر الحلال
و اعلموا انّ للیتیم ولیّا
عالما یهتدى بغیر سؤال
ثمّ مال الیتیم لا تأکلوه
انّ مال الیتیم یرعاه وال
یا بنىّ الایّام لا تأمنوها
و احذروا مکرها و مکر اللّیال
و اجمعوا امرکم على البرّ و التّقوى
و ترک الخنا و اخذ الحلال
و از اشعار اوست:
ثرى فى قریش بضع عشرة حجّة
یذکّر لو یلقى صدیقا مواتیا
و یعرض فى اهل المراسم نفسه
فلم یر من یؤوى و لم یر واقیا
فلمّا اتاها اظهر الله دینه
فاصبح مسرورا بطیبة راضیا
و الفى صدیقا و اطمأنت به النّوى
و کان له عونا من الله بادیا
یقصّ لنا ما قال نوح لقومه
و ما قال موسى اذ اجاب المنادیا
