بیگمان این اقدام حیکمانه از طرف پیمبر (ص) بزرگترین دلیل بربطلان تهمتها و افتراءهائیست که مستشرقین دشمن خدا و رسول (ص) و اذناب و کاسه لیسان ایشان متوجه آن بزرگوار میسازند، و بر ازدواجهای او خرده میگیرند، و آنرا بحساب طغیان غریزه جنسی میگذارند! در صورتیکه اگر چنین میبود، و ادعاهای این مغرضین صحت میداشت، پیمبر (ص) از چنین فرصت درخشانی که در اختیارش قرار گرفته بود بهره میگرفت، و آن دوشیزه را که به اجماع مورخین زیباترین دوشیزه عرب بوده است، در کنار خود نگاه میداشت، و هیچگونه اعتراضی نیز متوجه او نبود، ولی ما میبینیم که آن حضرت چنان دوشیزه ماهرو را بمکه میفرستد، تا به اینوسیله اسیران اسلام را آزاد سازد، و در این راه جنبه انسانی و جانب وجدانی را بر لذت و کامرانی ترجیح میدهد.
باری در این حمله تأدیبی تنی چند از بزرگان بنیبدر، و از آن جمله نعمان و عبیدالله پسران مسعدة بن حکمة بن مالک بن بدر بخاک هلاک افتادند و محمد بن سعد در طبقات آورده است که زید بن حارثه فرمانده حملهن امقرفه آن زن دیو سیرت را فراخواند، و فرمان داد تا او را بدوزخ فرستادند و منطقه را از شر وجود او به بپیراستند.
و ابن برهان الدین حلبی در سیره گفت: و اما پسر آن زن بنام «قرفه» که کنیه آن زن از نام او گرفته شده – بفرمان پیمبر (ص) کشته شد، و بقیه اولادش با اهل رده در نجد کشته شدند، زیرا نه در وجود او خیری بود و نه در وجود فرزندانش.
در اینجا یادآوری یک نکته تاریخی لازم مینماید، و آن نکته اینست که یکی از دخترانایم امقرفه بنام «سلمی» جمع کثیری را بر ضد خالد بن ولی رهبری کرد، و در تواریخ آمده است که این زن، که او نیز بمانند مادرش، شیطانی گمراه کننده بود، در منطقه ظفر از سرزمین نجد تمرد آغاز کرد، و گروه انبوهی از متمردین را که در جنگ معرف «براخه» شکست خورده و متفرق شده بودند، پیرامون خود جمع کرد، و بصحنه جنگک باز گرداند، و پس از مشکلات زیادی که برای سپاهیان خالد بوجود آورد، و جنگی سخت که بر ضد مسلمین برانگیخت در میدان کارزار از پا درآمد.
