حقوق زن در قرآن

در فقه و مسائل فقهی اگر وارد شوید عینا جریان همین است. من در چند موضوع بالخصوصی که مورد مطالعه‏ی خودم بود این را از نزدیک احساس کردم و به قول امروزیها لمس کردم. یکی موضوع حقوق زن بود. وقتی که انسان، دقیق در این مسئله مطالعه می‏کند و مدت زیادی وقت خودش را صرف این موضوع می‏کند می‏بیند قرآن یک منطق مخصوصی دارد، از هیچ منطقی پیروی نکرده است. زن در قرآن همان زن در خلقت است. هیچ افراط و تفریط در قرآن نیست، نه آن منطقهای تفریطی قدیمی که یک افکار خاصی درباره‏ی زن داشتند (از آ» حرفها اساسا در قرآن خبری نیست،‌ در میان ما مسلمانها هست ولی در قرآن نیست، در قرآن یک منطق دیگری است) و نه آن افراط کاری‏ها که امروز می‏گویند و کأنه می‏خواهند خلقت را فراموش کنند (این هم در قرآن نیست). اگر از ما بخواهند کتابی درباره‏ی زن به دانشمندان عرضه بداریم که همه‏ی مطالبش قابل عرضه شدن و دفاع باشد از خود قرآن کتابی بهتر نداریم. از هزار سال پیش و بیش از هزار سال پیش تمام کتابهای سنی و شیعه را بیاورید، هیچ کتابی به اندازه‏ی خود قرآن صلاحیت عرضه داشتن به‏ محققین امروز را ندارد. در کتابهای شیخ طوسی نمی‏توانید همه‏ی مسائلی را که‏ فتوا داده است عرضه کنید. جواهر همه‏اش را نمی‏توانید عرضه‏ بدارید. یگانه کتابی که همه‏اش صلاحیت عرضه داشتن را دارد قرآن است. از اینجا آدم می‏فهمد که این کتاب چقدر در هر زمانی از عصر خودش جلو است و تقدم دارد.

وقتی انسان قرآن را ملاحظه می‏کند، می‏بیند یک منطق مخصوصی است؛ بعد مراجعه می‏کند به احادیث، می‏بیند که این احادیث به اصطلاح یک

شباهتی با قرآن دارند اما یک درجه پائین‏تر، رنگ بشری به خود گرفته‏اند(1)؛ می‏آید در فقه، می‏بیند فقه حتی با حدیث هم چندان وفق نمی‏دهد، یک درجه‏ پائین‏تر آمده است؛ می‏آید در میان مردم و عمل مردم، می‏بیند عمل مردم‏ حتی با فقه هم تطبیق نمی‏کند.

این نشان می‏دهد زنده بودن این کتاب را که می‏گوید در هر زمانی هر چه‏ عملتان جلو برود من آمادگی بیشتری برای تحقیق و مطالعه دارم، گذشتگان را ملامت مکن.

یکی دیگر موضوع ربا بود که وقت توضیح دادن ندارم، فقط اشاره می‏کنم و می‏گذرم(2)

1) احادیث درست است که گفته‏ی پیغمبر و امام است و گفته‏ی پیغمبر و امام با گفته خدا دو تا نیست، اما یک تفاوت در کار هست، گفته‏ی خدا را ما مستقیم داریم می‏بینیم. دیگر آیات قرآن همان آیات قرآن است؛ اما احادیث، فلان کس روایت کرده است از فلان کس، و فلان کس روایت کرده‏ است از فلان کس، و همین طور، بالاخره هفت هشت دست گشته است؛ مثل‏ آب زلالی است که در یک جویبار و بستری روان شده است، نمی‏شود مخلوط نداشته باشد. فلان کس از فلان کس، فلان کس از فلان کس، آخرش یک رنگی‏ از سلیقه‏ی راویان دارد.

2) [علاقمندان می‏توانند به کتاب مسئله‏ی ربا اثراستاد شهید مراجعه نمایند.].