علت اقدام به این حمله آن بود که پیمبر (ص) خبر یافت که قبائل بنی محارب و بنی ثعلبه و أثخار، از سرزمین نجد به طرف منطقه «تغلبین» و «مراض» در فاصله سی و شش میل از مدینه بتحرک در آمده، و برای غارت اشتران مدینه که در فاصله هفت میل از شهر بچرا مشغولند آماده شده اند.
پیمبر (ص) پس از دریافت این خبر با سرعت تمام کوکبه کوچکی از سواران خود را که از چهل نفر تشکیل شده بود، بفرماندهی ابوعبیده، عامر بن جراح بدانسو اعزام کرد، تا از اشتران حمایت کنند، و مشرکین را از تجاوز باز دارند.
ابو عبیده با افراد تحت فرماندهی خود پس از اداء نماز مغرب شتابان بطرف ذوالقصه حرکت کردند، بطوری که در تاریک روشن سپیده دم بمحل مأموریت خود رسیدند، و مشرکین را در حال آماده شدن برای حمله یافتند، و دشمن را که بهیچ رو انتظار برخورد با سواران نداشت، غافلگیر کردند، و ناگهان برایشان حملهور شدند، ولی افراد دشمن سراسیمه به ارتفاعات و کوههای مجاور گریختند، و فرصت محاصره از ابوعبیده گرفتند، و تنها یکنفر از ایشان اسیر شد که او را با اشتران و کالاهائی که دشمن بهنگام فرار بجا نهاده بود بمدینه بردند، و آن اسیر چون بحضور پیمبر (ص) رسید اسلام آورد، و بفرمان آن حضرت آزاد شد، و آنگاه پیمبر (ص) غنائم جنگ را به پنج بخش قسمت کرد، و پس از برداشت یک پنجم آن مابقی را میان سوارانی که در حمله شرکت داشتند توزیع فرمود.
