رسول خدا را ده (10) شمشیر بود:
اول: مأثور و آن شمشیرى بود که رسول خداى از مکه به مدینه آورد.
دویم: معصب و آن را سعد بن عباده وقت سفر بدر به حضرت آورد.
سیم: ذو الفقار مقنعه. و دو حلقه که حمایل شمشیر در آن مىباشد نقره بود و شرح آن در ذیل قصّه بدر مرقوم افتاد.
چهارم: قلعى.
پنجم: تبار.
ششم: حتف، این سه تیغ را از سلاح بنى قینقاع گزیده فرمودند.
هفتم: رسوب و آن را از «رسب» در آب استعاره کردهاند «اى یمضى فى الضّربة و یغیب».
هشتم: مجذم یعنى قاطع. این هر دو را زید الخیل به حضرت فرستاد، و به روایتى على علیه السّلام از بتخانه فلس که بتى از قبیله طىّ است برگرفت، و نیز گفتهاند که: رسوب از جمله هفت شمشیر است که بلقیس براى سلیمان فرستاد.
نهم: قضیب یعنى لطیف یا قطاع. گویند: اول شمشیرى است که پیغمبر بر میان بست.
دهم: عضب و آن را سعد بن عباده هدیه ساخت و گویند: شمشیر دیگر از پدر به میراث یافت.
على علیه السّلام فرماید: در قبضه یکى از این شمشیرها صحیفهاى یافتم که در آن علوم بسیار بود از جمله این سه کلمه نگاشته بود: پیوند کن با هر که از تو قطع کند. سخن حق بگو اگر چه از بهر تو زیان باشد. و احسان کن به هر که با تو بدى کند.
