پیامبر (ص) در ماه شوال و آغاز هشتمین ماه هجرت، پرچم را به عبیدة بن حارث سپرد تا به رابغ- که با جحفه ده میل فاصله دارد و در راه قدید است- عزیمت کند.
عبیده با شصت سوار بیرون رفت و در کنار آبى که نامش احیاء بود، در دشت رابغ، با ابو سفیان بن حرب که دویست نفر همراهش بودند برخورد کرد. نخستین کسى که در اسلام تیر به دشمن انداخت سعد بن ابى وقاص بود که در این جنگ تیردان خود را گشود و جلو رفت و یاران او برایش سپر گرفتند و او تمام تیرهایش را پرتاب کرد و با هر تیر کسى را مجروح ساخت. گویند در تیردان او بیست تیر وجود داشت و هر تیر که رها مىکرد به انسان یا حیوانى اصابت مىکرد و مجروحش مىساخت. در آن روز تیر دیگرى در سپاه مسلمانان وجود نداشت. به هر حال، پس از آن، دیگر براى جنگ شمشیر نکشیدند و در برابر یک دیگر صف نبستند و چون همان تیر اندازى و رویارویى تمام شد، هر یک از دو گروه به جایگاه خود بازگشتند. ابن ابى سبره از مهاجر بن مسمار برایم نقل کرد که سعد بن ابى وقاص گفته بود: تمام شصت نفر همراه عبیده از مهاجران قریش بودند. سعد گوید: به عبیده گفتم: اگر آنها را تعقیب و دنبال کنیم همه را خواهیم گرفت، زیرا آنها با ترس گریختند. ولى عبیده از این پیشنهادم پیروى نکرد و همگى به مدینه برگشتیم.
