سریه حمزة بن عبد المطلب در ماه رمضان و آغاز هفتمین ماه هجرت پیامبر (ص) بوده است.
گویند: نخستین پرچمى را که پیامبر (ص) پس از ورود به مدینه برافراشت به حمزة بن عبد المطلب سپرد و او را همراه سى سوار- که نیمى از مهاجران و نیمى از انصار بودند- روانه کرد. از جمله پانزده نفر مهاجران: ابو عبیدة بن جراح، ابو حذیفة بن عتبة بن ربیعه، سالم بنده ابى حذیفه، عامر بن ربیعه، عمرو بن سراقه، زید بن حارثه، کنّاز بن حصین و پسرش مرثد، انسه بنده رسول خدا (ص) و چند مرد دیگر بودند. و از انصار:
ابىّ بن کعب، عمارة بن حزم، عبادة بن صامت، عبید بن اوس، اوس بن خولىّ، ابو دجانه، منذر بن عمرو، رافع بن مالک، عبد الله بن عمرو بن حرام، قطبة بن عامر بن حدیده و چند تنى دیگر، که نامهایشان را ضبط نکردهاند.
این گروه به سیف البحر رسیدند و هدفشان تعرض به کاروانى از قریش بود که از شام بر مىگشت و آهنگ مکه داشت و ابو جهل همراه سیصد سوار از اهالى مکه در آن کاروان بود. دو گروه به یک دیگر برخوردند و براى جنگ صف کشیدند، ولى مجدىّ بن عمرو، که با هر دو گروه همپیمان بود، آن قدر میان هر دو طرف رفت و آمد کرد که از جنگ منصرف شدند. حمزه با یاران خود به مدینه برگشت و ابو جهل با یاران و کاروان خود به مکه روانه شد و میان آنها درگیرى به وجود نیامد. چون حمزه به مدینه آمد به پیامبر (ص) گزارش داد که مجدىّ سد میان دو گروه شده است و مسلمانان از او انصاف و مروت دیدهاند، و چون گروهى از خویشان مجدىّ به حضور پیامبر (ص)
رسیدند، نسبت به ایشان نیکى فرمود و بر آنها جامه پوشاند. و چون صحبت از مجدىّ به میان آمد فرمود: نمىدانستم که چنین نیک نفس و فرخنده کردار است. و یا فرمود:
چنین کار آمد باشد.
عبد الرحمن بن عیاش برایم روایت مىکرد که پیامبر (ص) پیش از آنکه خود به جنگ بدر بروند، هیچیک از انصار را براى جنگ اعزام نفرمود. چه مىپنداشت که آنها فقط در مدینه آن حضرت را یارى خواهند داد، و این مطلب ثابت شده است.
