خداوند برای صالح (ع) از بین صخرهی سخت شتری ماده به همراه بچهاش بیرون آورد و برای پیامبر ما محمد(ص) از وسط کوه مردی بیرون آورد که برای او دعایی کرد و گفت: خداوندا یاد و نام او را تعالی بخش و عطای اجر او را واجب گردان، خداوندا بار زحمت او را کم کن. مردم قوم صالح ناقه را زخمی کردند واز پا در آوردند و قوم محمد(ص) نیز فاضلترین اولاد حضرت ابوالقاسم محمد مصطفی (ص). یعنی امام حسین (ع) را در کربلا از پای در آورده و به شهادت رساندند:
لناقة صالح ناذت اناس
وقد جسروا علی قتل الحسین
صالح قوم خویش را از عذاب الهی میترساند و مردم به او گفتند: ای صالح عذابی از سوی خداوند برای ما بفرست ولی محمد(ص) پیامبر رحمت است آن گونه که حضرت حق میفرماید: (ما أرسلناک الا رحمة للعالمین)، ناقهی صالح به زبان نیامد و
به نبوت صالح شهادت نداد، ولی ناقههای بسیاری با پیامبر سخن گفتند و به نبوت شهادت دادند.
