از اینرو سه تن از اصحاب را، که عبدالله بن رواحه در رأس ایشان بود، فرا خواند، و عبدالله را فرمود تا با دو همراه خود رهسپار خیبر شود، و درباره صحت و سقم اخبار دائر بر تصمیمات اسیر بن زارم بتحریک اعراب برای جنگ بر ضد مسلمین و حمله بمدینه تحقیق دکامل و بررسی جامعی بعمل آورد.
عبدالله بفرمان کرد، و در صحبت یاران بطرف خیبر رهسپار شد، و بطور ناشناس به مجامع آن شهر درآمد، و پس از تحقیق کامل و بررسی دقیق دریافت
که آن اخبار صحیح است، و واقع امر همانگونه است که در اخبار آمده است، و نتیجه تحقیقات خود را به پیمبر (ص) گزارش کرد.
پیمبر (ص) پس از دریافت این خبر اندیشید که ناگزیر میباید، هر چه زودتر برای رفع خطر آن یهودی شریر اقدامی قاطع انجام داد، تامدینه در معرض جنگ احزاب دیگری که چه بسا نجات از آن در این بار بسیار دشوار باشد قرار نگیرد.
بهمین جهت سی نفر از اصحاب را فرا خواند، و فرماندهی ایشان را بعبدالله بن رواحه سپرد، و او را فرمود تا نیروی تحت فرمانش را بطرف خیبر حرکت دهد و در مرحله نخست با اسیربن ارم ارتباط برقرار کند، و سعی خود را بکار برد تا از طریق مسالمت، او را از اندیشه جمع آوری نیرو و جنگ با مسلمین باز دارد، و بطرف صلح و مذاکره با پیمبر (ص) سوق دهد.
از اینرو عبدالله بن رواحه در اوائل ماه شوال آن سال با سی نفر افراد تحت فرمان خود بطرف خیبر رهسپار شد، و بمجرد رسیدن بحومه شهر برای پادشاه یهود پیام فرستاد که مایل است با او دیدار و مذاکره کند، و از او میخواهد که وی را امان بخشد تا با همراهانش بخیبر درآید.
اسیر با تقاضای عبدالله بن رواحه موافقت کرد، و پیام داد که آیا من هم متقابلا در امان خواهم بود؟
عبدالله در جواب قول مساعد داد و نظر موافق اظهار کرد، و پس از آنکه هر دو طرف به امان یکدیگر اطمینان کردند، عبدالله بن رواحه با همراهان بشهر خیبر درآمد، و در ملاقات با اسیر بن زارم به او اطلاع داد که از سوی پیمبر (ص) پیامی شفاهی برای او آورده است، و آن پیام دائر بر اینست که اسیر شخصا بمدینه سفر کند، و با پیمبر (ص) دیدار و مذاکره نماید، تا حالت جنگ میان دو گروه پایان یابد و جای خود را بصلح و امنیت دهد، مشروط بر آنکه پیمبر (ص) او را در حکومت خیبر ابقاء کند، و مورد احسان و محبت خود قرار دهد.
