تحقیقات اخیر ثابت کرده بود که مشرکین مکه فرستاده پیمبر (ص) و ده نفر از همراهانش را توقیف کردهاند، و شایعه قتل ایشان که شور و هیجانی در میان مسلمین برانگیخته صحت ندارد. و سهیل بن عمرو چنانکه پیش از این یاد کردیم – مرد عقل و سیاست بود، و بیش از بقیه افراد قریش از لجاج و عناد و تهور دوری میجست، و بهمین جهت نخستین سخن خود را با عذر خواهی
از شبیخون زدن بعضی از جوانان مغرور و افراطی قریش بداخل لشگرگاه مسلمین و همچنین اظهار پوزش از توقیف عثمان و همراهان را آغاز کرد، و آن را ببعضی از افراد سفیه و غیر مسئول نسبت داد، و آنگاه برای اثبات صحت اظهارات خود، و بعنوان آغازی دوستان پیامی بسوی قریش فرستاد تا عثمان و همراهانش را بیدرنگ آزاد کنند، و با احترام بسوی حدیبیه روانه سازند، و قریش نیز بمجرد دریافت پیام سهیل بن عمرو آنرا بکار بستند، و دیری نگذشت که ایشان بحدیبیه وارد شدند.
