شک نیست که بیشتر کسانیکه در سفر تاریخی حدیبیه پیمبر (ص) را همراهی کردند، با این عمل خود ثابت کردند که در عالیترین سطح ایمان و یقین جایگزین شدهاند، و در شجاعت بدرجهای بر آمدهاند که دیگران از صعود به آن فرو ماندهاند، زیرا ایشان در شرائطی با پیمبر (ص) همسفر شدند که روبرو شدن با مشکلات بسیار و حوادث وحشتبار را پیش بینی میکردند، و احتمال میدادند که با جنگی سخت درگیر شوند، زیرا در این موقع کفار قریش با مسلمین در حال جنگ بودند، و در انتظار فرصتی بسر میبردند که انتقام شکست خفتبار بدر و سایر صحنههای جنگ را از ایشان بگیرند، و همین احتمال قریب بیقین بود که منافقین و قبائل اعراب صحرانشین را بر آن داشته بود تا به بهانههای مختلف از شرکت در
کاروان عمره سرباز زنند.
ولی یاران مخلص و وفادار پیمبر (ص) با توجه بهمگی این احتمالات و خطرات هیچگونه سستی و تزلزلی بخود راه ندادند، و هیچگاه دستخوش شک و تردید نشدند. و با توجه به چنین فضائل و مزایا سزاوار آن بودند که بصفت بهترین امت و شجاعترین قوم توصیف شوند. و عامل دیگری که بر علو قدر و درجات شرف ایشان میافزود این بود که بهنگام بالا گرفتن خیرهسری و طغیانگری قریش که پیمبر (ص) ناگزیر اعلام آماده باش کرد، این بزرگواران در بیعت خون، زیر شجره حدیبیه بر یکدیگر سبقت میگرفتند، و برای آنکه هر چه زودتر به آن فیض عظیم نائل شوند، پای بر شانه هم میسودند.
