ولی غریزه خیانت که در سرشت یهود تخمیر شده، و با ذاتشان ترکیب یافته، عبدالله بن رواحه و یارانش را بر آن داشت تا از خیانت همسفران خود بر حذر باشند، و از سوءنیتشان بیندیشند، و بهمین جهت عبدالله مقرر داشته بود که هریک از افراد هیئت اعزامی فردی از یهود را ردیف خود سازند، و پشت سر خود سوار کند. و این احتیاطی بجا و تدبیری حکیمانه بود، زیرا در همان حال که آن کاروان مسیر مدینه را میپیمود یهود بفکر خیانت بسملین افتادند، چنانکه اسیر بن زارم که پشت سر عبدالله بن انیس سوار بود، دست بقبضه شمشیر او برد و آهنگ قتل او کرد، عبدالله که در حال حذر و اندیشه خطر بسر میبرد، پیشدستی کرد، و قبضه شمشیر را از دست او گرفت، و بیدرنگ سزای خیانتش را در کنارش نهاد، و او را از پا درآورد، و آنگاه جنگی سخت میان بقیه کاروان در گرفت، که مسلمین درگیر و دار آن جنگ همگی آن خائنان را بدوزخ فرستادند، و تنها یکتن از ایشان امکان فرار یافت.
فصل دوم
خلاصه مطالب این فصل
نفوذ اسلام در جزیرة العرب
نیرومندی و قدرت مقاومت مسلمین
پیمبر(ص) اصحاب را پس از شش سال محرومیت بزیارت کعبه فرا میخواند.
مسلمانان حقیقی دعوت پیمبر(ص) را اجابت مینمایند، و منافقین و اعراب صحرانشین از اجابت آن شانه خالی میکنند.
پیمبر(ص) رسما بقریش اطلاع میدهد که سفرش نه بقصد جنگ بلکه برای عمره است.
قریش از حرکت مسلمین خشمگین میشوند، و مقرر میدارند که ایشان را از زیارت بیت مانع شوند.
هشت هزار رزمنده بقصد بستن راه بر مسلمین حرکت میکنند.
پیمبر(ص) تأسف خود را از این اقدام ظالمانه اعلام میدارد.
خالد بن ولید و سوارانش راه را بر مسلمین می بندند.
پیمبر(ص) راه خود را بطرف “حدیبیه” تغییر میدهد تا با سواران خالد برخورد نکند.
پیمبر(ص) به انتظار دست دادن فرصتی برای صلح در سرزمین حدیبیه خارج از مرز حرم لشرگاه میسازد.
قریش سه پیشنهاد پیمبر(ص) را رد میکنند.
چهار واسطه در حل مشکلات اوضاع با شکست مواجه میشوند.
شکاف عمیق در لشکرگاه قریش
رئیس “احابیش” – بزرگترین هم پیمان قریش- از موضع ایشان انتقاد میکند، و اعلام میدارد که اگر اجازه زیارت بیت بمسلمین داده نشود پیمان خود با ایشان را لغو میکند.
عروة بن مسعود ثقفی لشکرگاه قریش را بعلت جلوگیری ایشان از مسلمین ترک میکند.
