با دست یافتن هر دو گروه بحل مشکلترین موضوع که علت اصلی پیچیدگی اوضاع و منشأ اختلاف شدید بود، صلح تاریخی حدیبیه بمرحله قطعیت و فعلیت رسید، ولی این پیمان صلح، علاوه بر این ماده اصلی و اساسی، مشتمل بر مواد دیگری نیز بود که خلاصه آن چنین است:
1- مسلمین مکلفند که امسال را بدون ورود بمکه بمدینه بازگردند.
2- مسلمین حق دارند که در سال آینده بمکه وارد شوند و مناسک عمره را بجا آورند.
3- قریش متعهد میشوند که بهنگام ورود مسلمین بمکه هیچگونه محدودیتی برای ایشان پدید نیاورند.
4- مسلمین تعهد میکنند که هنگام ورود بمکه بجز «سلاح راکب» یعنی یکشمشیر سلاحی همراه نداشته باشند.
5- مسلمین تعهد میکنند که در مدت اقامت در مکه شمشیر خود را برنکشند و همچنان در غلاف بدارند.
6- مدت مقرر و محدود برای توقف مسلمین در مکه سه روز است که پس از انقضاء آن میباید بیدرنگ آن شهر را ترک کنند.
7- حالت جنگ موجود میان مسلمین و قریش با انعقاد پیمان متارکه جنگی که برای مدت ده سال میان طرفین منعقد میشود پایان مییابد، و در ظرف اینمدت مردم بر جان خود ایمن خواهند بود.
8- محمد متعد میشود که پس از انعقاد این پیمان هر گاه وی از فرزندان قریش بی اجازه اولیاء خود بسوی او آید وی را بقریش باز گرداند، اگر چه آن پناهنده مسلمان باشد.
9- قریش تعهدی ندارند که چون کسی از مسلمین به ایشان ملحق شود او را به محمد باز گردانند، اگر چه از دین مرتد شده باشد.
10- قبائل مجاور حرم آزادند که بهر یک از دو جبهه که مایل باشند ملحق شوند.
11- هر قبیله که بیکی از این دو جبهه ملحق میشود جزئی از آن بشمار میآید، و در سود و زیان آن شریک میگردد، و مواد این پیمان را معتبر میشناسد.
12- هر تجاوزی که بهر یک از این قبائل وارد شود بعنوان تجاوز بجبههای که آن محلق شده است تلقی میگردد. و اینگونه تجاوز موجب بطلان اساس این پیمان میشود.
آنچه در اینجا آوردیم خلاصهای از سر خط صلح تاریخیای بود که پیمبر مسلمین و سهیل بن عمرو نماینده قریش آن را مطرح نموده و تصویب کردهاند.
