علت این اعزام آن بود که ابوسفیان مردی از اعراب صحرانورد را اجیر کرده و از او خواسته بود تا بقصد ترور پیمبر (ص) روانه مدینه شود، و مرد اعرابی بهمین منظور وارد مدینه شد، ولی دست عنایت الهی پرده از این راز برداشت، و اعرابی پیش از شروع به اجراء مأموریتش دستگیر شد، و در جریان تحقیقات بهمه چیز اعتراف کرد، ولی پیمبر (ص) او را مشمول عفو ساخت، و اعرابی در مقابل این عظمت اخلاقی و اوج جوانمردی بزانو در آمد و به اسلام گروید.
و خلاصه اینداستان چنین است که یکروز ابوسفیان با یکی از سران قریش درباره فزونی نیروی مسلمین سخن بمیان آورد، و از شکست هائی که بر مشکرین وارد ساخته اند زبان بشکایت گشود، و آنگاه با لحنی آمیخته با تأثر عمیق و تأسسف شدید گفت: آیا یکنفر در این منطقه پیدا نمیشود که محمد را غافلگیر کند و او را از پا در آورد، و خاطر ما را از جهت او آسود سازد؟ اینک او در کوچه و بازار مدینه آمد و شد میکند و دست یافتن به او کار دشواری نیست!
در اینمیان آن مرد صحرا نورد که سخن ابوسفیان را شنیده بود گام فرانهاد، و رو به ابوسفیان کرد، و با آهنگی سرشار از حماسه و غرور گفت: هم اکنون جسورترین و شجاعترین و چالاک ترین مرد را یافته ای، و در صورتیکه مرا تقویت کنی شتابان بسوی او خواهم رفت و کار او را خواهم ساخت، و خاطرت را از اندیشه او خواهیم پرداخت:
ابوسفیان از سخن اعرابی بسیار شاد شد، و گفت: مطلوب ما توئی! و آنگاه شتری و توشه راهی کافی در اختیار او گذاشت، و او را بکتمان آن راز سفارشی اکید کرد، و پس از تودیعی گرم و پر شور روانه مدینه ساخت.
اعرابی شبانگاه از مکه بیرون شد، و گفت: مطلوب ما توئی! و آنگاه شتری و توشه راهی کافی در اختیار او گذاشت، و او را بکتمان آن راز سفارشی اکید کرد، و پس از تودیعی گرم و پر شضور روانه مدینه ساخت.
اعرابی شبانگاه از مکه بیرون شد، و مسافت میان مکه و مدینه را که مسافر سواره در مدتی کمتر از یازده روز نمی پیماید در ظرف پنجروز بپیمود، و پیش از آنکه سپیده روز ششم از افق بدمد خود را بمدینه رساند، و بمجرد وصول، و پیش از آنکه گرد راه را از روی و موی خود بیفشاند، بمنظوره اجراء مأموریت خود بجستجوی پیامبر پرداخت، و به آسانی بهدف خود دست یافت زیرا پیمبر (ص) نگهبان و پاسداری نداشت، که میان او و مردم حاجب و حایل گردد و از اینرو دیدار آن حضرت در همه وقت و برای همه کس آسان و آزاد بود.
