و اما قورباغه

خداوند مانند بلایی که به وسیله‏ی قورباغه بر بنی اسرائیل نازل نمود بر دشمنان محمد(ص) نیز نازل نمود هنگامی که آن‏ها قصد کشتن رسول الله (ص) را داشتند پس خداوند آنها را به وسیله‏ی موش از بین برد، جریان از این قرار بود که دویست نفر از کفار که بعضی از آن‏ها عرب و برخی یهودی و عده‏ای هم از مردم بی‏ریشه و ناپاک بودند در ایام حج در مکه جمع شده و تصمیم به قتل رسول الله (ص) گرفتند پس به راه مدینه آمدند و از منازل آن گذر کردند و اگر در آن جا برکه‏ی آبی یا حوض آب پاکی می‏دیدند هر چه ظرف و مشک و توشه داشتند پر از آب می‏کردند و از آن جا کوچ کردند تا این که به سرزمینی رسیدند که موش‏ها و قروباغه‏هایی داشت، در آن جا اطراق نموده و رحل اقامت افکندند که ناگاه موشها به جان توشه و ظروف آب و غذا و مشک‏های آب ایشان افتادند و آن‏ها را پاره و سوراخ کردند و آب‏های آن‏ها در آن زمین خشک ریخت و آنها متوجه این امر نشدند، وقتی تشنه شدند دیدند که هیچ آبی ندارند، به منزلگاه قبلی خود بازگشتند تا از آن برکه و حوضهایی که قبلا آب تهیه کرده بودند دوباره آب بردارند ولی موش ها و قورباغه‏ها زودتر از ایشان به برکه‏ها و حوض‏های آب رسیده و دیواره‏ها و حصارهای آن را خراب کردند و همه‏ی آب‏ها به زمین ریخته و فرورفت، وقتی آن دشمنان خدا به منزلگاه رسیدند آن جا را هم بی‏آب یافتند و همه از تشنگی مردند هیچ کس نجات نیافت مگر یکی از ایشان که در زبان و دلش می‏گفت: یا محمد و اینچنین دعا می‏کرد: (یا رب محمد و آل محمد قد تبت من أذی محمد،، ففرج عنی بجاعه محمد و آل محمد) و از قصد و نیت خویش مبنی بر اذیت رسول الله (ص) توبه نمود، خداوند را به حق محمد (ص) قسم می‏داد تا از او در گذرد، خداوند نیز او را از

عطش نجات داد و حفظ نمود پس قافله‏ای که می‏گذشت او را یافته و سیرات نمود و بر مرکب سوار کرد و به او اموال و شترهایی نیز دادند و او از دیگر مردان همراه خویش عطش را بیشتر تحمل می‏کرد پس به رسول الله (ص) ایمان آورده و حضرت نیز اموال و شترهایی که مردم به امانت به او داده بودند به خودش بخشید.