«لقد کان لکم فی رسول الله اسوة حسنة»
باللعجب، تنها کلامی است که در مواجهه با وجود مقدس حضرت نبوی (ص) میتوان به زبان آورد، وجودی که تحیر همه عقول ابناء بشر را برانگیخته و تحسین تمامی موجودات ذی شعور عالم امکان را حائز شده.
از کجای این اقیانوس بیکرانهی فضائل میتوان سخنی آغاز کرد که به انجامی هر چند سطحی و مختصر برسد و در کدامین نقطه از ساحل بحر مواج صفات عالیهی او میتوان دامنتر نمود که غریق قطرهها و ترشحات آن نشد.
انسانی که تنها حامل کامل و حقیقی امانت الهی است و سرشت وجودی او از امتزاج رشحه و نفخه حضرت باری است. در کیمیای درج«انی اعلم مالا تعلمون» که پروردهی دامان رحمانیت و رحیمیت ذات احدیث است، آنکه از ابتدای پیدایش و تکوین حامل ثقل ثقیل ثقلین بوده و هماره در سریر عزت و شرف و سربلندی غنوده، آن که تنزیل جلوهی الوهی ملکوت است و عصارهی غرائب لاهوت، نوری که صلب آدم ابوالبشر را شرافت بخشید و بشر را برای خلیفة اللهی لیاقت، آن که مژدهی ظهورش دل ملائک را لرزانید و طباق عرش و فرش به یمن ظهور او سر و دست جنبانید، سر مستور احد لم یزل که کشف او تنها حقیقت ملموس و دست یافتنی عالم بالا برای بشریت بود و سلسبیل فیاض رشد و هدایت که در عبور خود از مشربهی اذهان و افکار انسان بما هو انسان تنها عبودیت را تغزل نمود.
انسانی در نهایت وصال به عالم بالا و در عین حال بشری در اوج ارتباطات مادی این دنیا.
چهرهای به نهایت اعتدال و جلوه ای بر سبیل اکمال، خاک نشینی افلاکی و ملکوتی
خاکی، عقلی حسابگر و دلربایی دلباخته حضرت داور.
شجرهی خاتمیت را به نام او غرس کردند و سکهی شرافت را به یاد ضربت.
تنها موجودی که «قاب قوسین اوادنی» را درک نمود و در سدرهی المنتهی جبین اخلاص و بندگی بدرگاه احدیت سود، انسانی والا از سلالهی ابراهیم خلیل الرحمان (ع)، قائل صادق قول: لا اله الا الله که نفی و اثبات آن را به وجود خویش مرئی دیدگان تشنه حقیقت نمود.
حضرت خیر البشر خاتم الانبیاء و المرسلین، اباالقاسم محمد بن عبد الله (صلی الله علیه و آله و سلم).
ای عزیز: اگر در ابعاد وجودی حضرت نبوی (ص) اندک تأملی نمایی، خواهی دید که به حق تنها اسوهی کامل بشریت در وجود او تبلور یافته است مثلا، در رفتار فردی: آن وجود ذیجوه در رعایت کلیهی حقوق انسان نسبت به خود و اعضاء و جوارح، خانواده و آداب و سلوک فردی و حتی رفتار با اشیاء و جمادات و نباتات و حیوانات و…. مصداقی گویا بود که شرح آنها در کتب سیره آمده یا در رفتار اجتماعی: بر همگان واضح و مبرهن است که در بین همهی افراد بشر از ازل تا ابد هیچ فردی را متخلقتر و مؤدبتر از حضرت نبوی (ص) به آداب و رفتار اجتماعی نمیتوان یافت، ایشان قرنها قبل از پی بردن بشر به ظرائف روانی و اجتماعی و آثار تربیتی سلوک و رفتار اجتماعی نسبت به رعایت حق نزدیکان و همسایگان و حقوق شهروندی و انسانی اقدام و سالها پیش از انسان بدوی متجدد نما به مدنیت حقیقی عملا تحقق بخشیده بودند چرا که ظهور شریفه «انک لعلی خلق عظیم» در وجود آن حضرت جلوهگر بود.
به طور خلاصه میتوان گفت که تواناییهای نشأت گرفته از تربیت ربوبی که در آن وجود نورانی مستتر بود در همهی ابعاد مادی و معنوی، سیاسی و نظامی، اجتماعی و اقتصادی، علمی و عقلی، بهداشتی و روانی و مدیریتی و آموزشی و غیره… سر آمد همه دستاوردهای بشر می‌باشد و سالها و قرنهای متمادی باید طالبان حقیقت
قلم فرسایی نمایند تا از زوایای سیره و سنت و کلام ایشان ما یحتاج مادی و معنوی، دنیوی و اخروی بشریت را بیرون کشیده و دردمندانه به درمانگری زخمهای ناشی از جهالت انسان بپردازند و از این ذخیره لم یزل الهی ارتزاق نمایند چرا که علی رغم همه جفاهایی که آدمی بر خود روا داشته هنوز ذائقهی حقیقت جویی و کمال طلبی انسان طالب کوثر بیکران فضائل الهی است.
آری، شناخت بیشتر انسانها از مردی که برای هدایت فرد فرد ابناء بشر ظهور نموده و حتی خود را برای نجات شقیترین انسانهای عصر خویش به مشقت میافکند لازم و ضروری است چرا که تنها نسخهی بشر سرخورده از ماده امروزی اوست، مردی برای همه، زبان خدا برای بشارت و انذار، مخاطب خطاب ربوبی، واسطه ماده و معنا، آن که به دست خویش نهال پر ثمر ولایت را غرس نمود و کوثر هدایت را جاری ساخت، کتاب معرفتی که ائمه اثنی عشر (ع) هر یک شرحی بر آن آوردند و چراغی فراروی بشریت افروختند، آن که حتی در روز حساب نیز از سر شفقت، در پی شفاعت عاصیان امت خویش است….
امید است کتاب حاضر (که ترجمهی یکی دیگر از مجلدات کتاب الدمعة الساکبة مرحوم بهبهانی (ره) می‌باشد) افقی جدید از سیرهی مصطفوی (ص) را فراروی پویندگان حقیقت بگشاید. (1)
تفسر لن ترانی موسی به کوه طور
وجه وجیهاحمد و اولاد احمد است
ابراهیم سلطانی نسب 2 / 2 / 1382
در بیان ولادت حضرت خاتم الانبیاء و سید الاصفیاء امام المرسلین و فخر عالمین ابیالقاسم محمد بن عبد الله صلی الله علیه و آله و سلم سرور اولین و آخرین و جریان وفات و بیان بعضی از اوصاف کریمانه و بزرگواریها و معجزات بزرگ آن حضرت که مشتمل بر چند فصل است.
1) «تقدیم به روح ملکوتی تالی قرآن کریم، مهر تابناک سپر صفا، حاج محمد آرمیده (طالب ثراه).
