و اما معجزه‏ی حشرات و کنه

خداوند قدرت خویش را به دشمنان پیامبر با فرستادن کنه و از بین بردن آن‏ها به وسیله‏ی این حشره نشان داد، داستان بدین ترتیب بود که وقتی رسول الله (ص) به مدینه آمد و امر رسالت خویش را آشکار ساخت و به واسطه‏ی این امر قدر و منزلش فزونی یافته ومقامش رفیع شد، برای اصحابش از امتحاناتی که خداوند عزوجل از انبیاء (ع) به عمل می‏آورد سخن می‏گفت و از صبر ایشان در بندگی خداوند و آزاری که در این راه متحمل می‏شدند جریاناتی را بیان می‏کرد. در بین یکی از سخنانش فرمود: بین رکن و مقام قبر هفتاد پیامبر خداست که جز به رنج و گرسنگی و کنه نمردند، وقتی این سخن را برخی از منافقین یهود و بعضی از سرکشان یاغیان قریش شنیدند با یکدیگر به توافق رسیدند تا حضرت را با شمشیرهایشان به قتل رسانده و او را به دیگر انبیاء (ع) ملحق نمایند تا دیگر دروغ نگوید!

قرار شد یک روز وقتی رسول الله (ص) را خارج از مدینه تنها یافتند، دویست نفر او را احاطه کنند و آن گاه به قتل برسانند. روزی رسول الله (ص) از مدینه خارج شد و آن دشمنان خدا به دنبال حضرت رفتند در همین بین یکی از آن‏ها به لباس و بدنش نگاه کرد و دید که به بدن و لباسش کنه چسبید سپس دید که بدن و پشتش از کنه به خارش افتاده است پس از یارانش شرم کرد و به آرامی و آهستگی از آنها جداش د و فاصله گرفت آنگاه یکی دیگر از آنها متوجه شد و دید که در بدن و لباسش کنه افتاد او هم از یاران خود به آرامی جدا شد و چیزی نگذشت که هم آن دویست نفر دیدند که کنه به جانشان افتاده و از دیگر یاران خود جدا شدند سپس بازگشتند آن گاه کنه در بدن‏هایشان به قدری زیاد شد که بر آنها چیره شد تا آن جا که راه حلقوم‏هایشان بسته شد آنچنان که غذا و آشامیدنی از گلویشان پایین نمی‏رفت و همه‏ی آن دویست نفر در طی دو ماه از دنیا رفتند برخی از آن‏ها در ظرف پنج روز و بری دیگر در ده روز کمتر یا بیشتر از دنیا رفتند و بیشتر از دو ماه طول نکشید که همه‏ی آن‏ها به واسطه‏ی بلای کنه و تشنگی و

گرسنگی از بین رفتند و این کنه‏ها را خداوند متعال برای معجزه به جان دشمنان محمد(ص) انداخت.