صفات پسندیده رسول خداى، بیرون حساب و شمار است و در نزد اهل نظر به تمامت معجزه است، بعضى که به فهم نارساى ما درمىآید نگاشته مىگردد:
همانا رسول خدا در تمامت عمر، متّهم به کذب نگشت، جماعت مشرکین و کفار با آن همه معادات و مبارات حضرتش را به صدق لهجه، ستایش مىکردند.
دیگر آنکه: چه قبل از بعثت، و چه بعد از بعثت هرگز فعل نکوهیده از آن حضرت صادر نشده.
دیگر آنکه: در هیچ جنگى فرار نجست، با اینکه در چند غزوه چنانکه مذکور شد تمامت اصحاب بگریختند، و حضرتش یک تنه بپائید.
و دیگر: آنکه چندان معطى و سخى بود که خداوند مىفرماید: وَ لا تَبْسُطْها کُلَّ الْبَسْطِ(1)
دیگر آنکه: به مردم تمامت قبایل به زبان اهل آن قبیله سخن مىکرد.
دیگر آنکه امّى(2) بود لکن به جمیع شرایع انبیا و حکمتهاى حکما و صحف آسمانى بىتعلیم معلمى آگاه بود.
دیگر آنکه: اخلاق تمامت انبیا را بر زیادت داشت، مانند استغفار آدم، و شکر نوح، و حلم ابراهیم، و عدل اسماعیل، و حسن یوسف، و حسن ظن یعقوب، و صبر ایّوب، و اخلاص موسى، و اعتذار داود، و تواضع سلیمان، و زهد عیسى علیهم الصّلاة و السّلام و بسیار از صفات کمال را متوحّد و متفرّد بود.
1) سوره بنى اسرائیل، آیه 29.
2) یعنى به مکتب نرفته بود.
