قال سلمان الفارسى رضی الله عنه: أوصانی خلیلی بسبع خصال لا أدعهنّ على کلّ حال: أوصانی أن أنظر إلى من هو دونى، و لا أنظر إلى من هو فوقی، و أن أحبّ الفقراء و أدنو منهم، و أن أقول الحقّ و إن کان مرّا، و أن أصل رحمی و إن کانت مدبرة، و لا أسأل النّاس شیئا. و أوصانی أن أکثر من قول. لا حول و لا قوّة إلّا بالله العلیّ العظیم. فإنّها کنز من کنوز الجنّة.
سلمان فارسى حدیث کرد که: دوست من رسول خدا مرا به هفت خصلت وصیّت کرد که در هیچ حال فرو نگذارم. وصیّت کرد که: به فروتر از خود نگرم، و به آن کس که برتر از من است نگران نشوم، و از مساکین دورى نجویم و ایشان را دوست دارم، و سخن حق بگویم اگر چه بر شنونده سخت آید، و رعایت صله ارحام کنم اگر چه از من سرتابند، و نزد کس سائل نشوم. و وصیّت کرد مرا که: بسیار بگویم لا حول و لا قوّة إلّا بالله العلىّ العظیم. چه این کلمات گنجى از گنجهاى بهشت است.
و نیز رسول خدا با سلمان فرمود: إنّ لک فی علّتک إذا اعتللت ثلاث خصال:
أنت من الله تبارک و تعالى بذکر و دعاؤک فیها مستجاب، و لا تدع العلّة علیک ذنبا إلّا حطّته، و متّعک الله بالعافیة إلى منتهى انقضاء أجلک: از براى تو چون سقیم شوى سه خصلت نیک است: نخستین خداى را به دعا یاد کن و خداوند دعاى تو را به اجابت مقرون دارد، و دیگر زحمت علّت، گناهان تو را بریزد، و دیگر خداوندت تا پایان عمر به عافیت بدارد.
