از بنى تیم: عامر بن فهیره، از بنى مخزوم: حکم بن کیسان، که همپیمان ایشان بوده
است، از بنى سهم: از خاندان بدیل بن ورقا: نافع بن بدیل. از انصار: منذر بن عمرو، فرمانده قوم، از بنى زریق: معاذ بن ماعص، از بنى نجار: حرام و سلیم دو پسر ملحان، از بنى عمرو بن مبذول: حارث بن صمّه، سهل بن عامر بن سعد بن عمرو، طفیل بن سعد، از بنى عمرو بن مالک: انس بن معاویة بن انس، ابو شیخ ابىّ بن ثابت بن منذر، از بنى دینار بن نجار: عطیة بن عبد عمرو، کعب بن زید بن قیس، که از میان مجروحان بیرون کشیده شد و در جنگ خندق به شهادت رسید. از بنى عمرو بن عوف: عروة بن صلت، که همپیمان ایشان و از قبیله بنى سلیم بود، از نبیت: مالک بن ثابت و سفیان بن ثابت.
تمام شهیدانى که نامشان ثبت شده است، شانزده نفرند.
عبد الله بن رواحه مرثیهاى براى نافع بن بدیل گفته است و من از اصحاب خود شنیدم که آن را چنین مىخواندند:
خداى نافع بن بدیل را رحمت کند و به او پاداش شایسته جهاد عنایت فرماید.
او شمشیر برنده و راستین بود.
و هنگامى که مردم زیاد حرف مىزدند، او بود که گفتارى استوار و صحیح مىگفت.
انس بن عباس سلمى، که دایى طعیمة بن عدىّ است و کنیه طعیمه هم ابو ریّان بوده است، روز جنگ بئر معونه بیرون آمده و قوم خود را به خونخواهى برادرزادهاش تحریض مىکرد، تا اینکه، نافع بن بدیل کشته شد و او در رثاء نافع این دو بیت را سرود:
ابن ورقاء خزاعى را در حالى ترک کردم که در معرکه افتاده بود
و بادهاى خاک آلود بر جسدش مىوزید.
همینکه او را شناختم ابا ریّان را بیاد آوردم
و یقین پیدا کردم که انتقام خون خود را گرفتهام.
من از اصحاب خودمان شنیدم که این ابیات را صحیح دانسته و ثبت کرده بودند.
حسان بن ثابت هم منذر بن عمرو را چنین مرثیه گفته است:
خداى بر ابن عمرو درود فرستد که راست برخورد و بسیار موافق بود
اگر به او مىگفتند از دو کار یکى را برگزین
آن را برمىگزید که به رأى و خرد قرین بود.
ابن جعفر براى من قصیده دیگرى از حسّان خواند که رائیه است.(1)
1) دو بیتى که واقدى نقل کرده در دیوان حسان، چاپ بیروت، ثبت نشده است و در مورد قصیده رائیهاى که ذکر کرده است، به سیره ابن هشام، ج 3، ص 198، مراجعه فرمایید، در آنجا پنج بیت این قصیده آمده است. همین قصیده در دیوان حسان، چاپ بیروت، ص 107 ضبط است. حسان دو مرثیه دیگر هم، که هر دو رائیه است، براى شهداى موته سروده است، دیوان حسان، چاپ بیروت، صفحات 99 و 102.- م.
