عُیَینَةِ بن حِصن فَزاری، در میان قبائل نجد از نفوذی عظیم برخوردار بود، و بهمین جهت و با توجه بتهوری که داشت بلقب «الاحمق المُطاع» ملقب شده بود زیرا ده هزار جنگجوی نیزهدار از قبیله «فزاره» به تنهائی مطیع فرمان او بودند، بطوری که ایشانرا هر وقت بهرجا که میخواست می فرستادند، بیآنکه از او بپرسند که چگونه و چرا؟ و این عیینه از سرسختترین دشمنان پیمبر (ص) بود حتی اینکه در جنگ احزاب فرماندهی یکی از چهار جناح قبائل نجد را بر عهده داشت.
و از آنجا که شکست نیروی عظیم احزاب و محرکین یهودی ایشان در جنگ خندق حالت جنگ در میان مسلمین و قبائل غَطَفان و فزاره را بجای نهاده بود، جای تعجب نیست که عیینه بن حصن فزاری بر مسلمین یغا برد، و هر چیز متعلق به ایشان را غارت کند، بویژه آنکه فزاره نزدیکترین منازل نجد یثرب است.
1) غابه، بمعنی بیشه است، و آن نام موضعی در یکمنزلی زمدینه است، و در معجم البلدان آورده است که آن هشت میل با مدینه فاصله دارد.
