و ابوجهل بن هشام شتری مهری و اصیل داشت، که در جنگ بدر بر آن سوار بود، و مسلمین پس از پیروزی قطعی در آن جنگ تاریخی که شتر را بغنیمت گرفتند
و این شتر در ضمن سلاح عمومی دولت بجای مانده بود، و مسلمین در جنگها بر آن سوار میشدند، و در مواقع عادی در چراگاه غابه بود، و برای اصلاح نژاد از آن استفاده میکردند، و آن در ضمن اشترانی بود که عیینة بن حصن فزاری بهنگام غارت بردن یغمائیان قبیله غطفان بر آن چراگاه در غزوه ذات قرد ربوده بود.
و پیمبر (ص) بمنظور تحقیر مشرکین مکه و یادآوری رسوائی تاریخیشان در جنگ بدر این شتر مخصوص سواری ابوجهل را در شمار اشتران هدی قرار داده بود، تا در قربانگاه مکه در عمره حدیبیه نحر گردد.
و در همان حال که آن شتر مهری(1) اصیل با سایر اشتران هدی در سرزمین حدیبیه بچرا مشغول بود، نیروی شوق او را بوطن اصلیش مکه جلب کرد، تا از حدیبیه بگریخت، و علیرغم اینکه مسافت میان حدیبیه و مکه از پانزده میل کمتر نبود، و علیرغم گذشت مدت پنجسال از جدا شدن از خانه ابوجهل درست راه خانه ابوجهل را در پیش گرفت، و مردم مکه دیدند که آن شتر بر در آن خانه سینه بر خاک نهاده است، و از اینرو آنرا شناختند و نگاه داشتند.
1) مهرة بن حیدان طایفهای از عربند که شتران مهری به ایشان منسوبست – واقدی.
